سلام سلام

 این وبلاگ پیش کش همه ی دوستان گلم وامید وارم مطالب خوبی براتون توش بذارم اگه کم وکاستی هست به خوبی خودتون ببخشید وبرام نظر بذارین که چی دوست دارین...!

لطفا همه ی صفحات رو با حضور زیبای خودتون پر شور و نشاط کنید...

حتما لطفا نظربدین

البته  با معرفتــا  خودشون میدونن و نظر میزارن

بازم منتظرتون هستم....

سلام

دوست دارم از امروز --حافظ هم کنارمون باشه

انگشتانم که لای ورق های دیوان حافظ میرود


دست دلم میلرزد!


اما به خواجه میسپارم تا امید را از دلم نگیرد


دلم میخواهد همیشه بگوید............

 12/24

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست    دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است    لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست

در خم زلف تو آن خال سیه دانی چیست    نقطه دوده که در حلقه جیم افتادست

زلف مشکین تو در گلشن فردوس عذار    چیست طاووس که در باغ نعیم افتادست

دل من در هوس روی تو ای مونس جان    خاک راهیست که در دست نسیم افتادست

همچو گرد این تن خاکی نتواند برخاست    از سر کوی تو زان رو که عظیم افتادست

سایه قد تو بر قالبم ای عیسی دم    عکس روحیست که بر عظم رمیم افتادست

آن که جز کعبه مقامش نبد از یاد لبت    بر در میکده دیدم که مقیم افتادست

حافظ گمشده را با غمت ای یار عزیز    اتحادیست که در عهد قدیم افتادست

یه پست جدید

از این به بعد  یه سری از شعرای شاعرای معاصر  رو که شنیدم  خوندم شایدم دیدم

اینجا ثبت میکنم

امیدوارم خوشتون بیاد

شما هم   اگه  جای شعری دیدین  شنیدین  یا خوندین که خوشتون اومد برام بنویسین

لطفا ..حتما.. یادتون نره 

17

16

من نمی خواهم که بعد از مــــــــــرگ من افغان کنند

دوستان گــــــــــــــــــــریان شوند و دیگران نالان کنند

من نمی خواهم کـــــــــــــــــه فرزندان و نزدیکان من

ای پــــــدر جان ! ای عمــــــو جان! ای برادر جان کنند

من نمی خواهم پی تشییع مـــــــــــــن خویشان من

خویش را از کــــــــار وا دارند و ســـــــــــــرگردان کنند

مـــــــــــن نمی خواهم پــــــــــــی آمرزش من قاریان

با صدای زیـــــــــــر و بم ترتیل الــــــــــــــــرحمن کنند

مــــــــــن نمی خواهم خـــــــــدا را گوسفندی بیگناه

بهر اطعام عــــــــــــــــزادارن مـــــــــــــــن قربان کنند

مــــــــــن نمی خواهم که از اعمال نا هنجار مــــــــن

ز ایزد منان در ایــــــــــــــــن ره بخشش و غفران کنند

آنچه در تحسین مـــــــــــــن گویند بهتان است و بس

مـــــــــــــن نمی خواهم مــــــــــــرا آلودۀ بهتان کنند

جان من پاک است و چون جان پاک باشد باک نیست

خود اگــــــــــــــر ناپاک تــــــــــــن را طعمۀ نیران کنند

در بیابانی کجا از هـــــــــــــــــــــر طرف فرسنگهاست

پیکـــــــرم را بی کفن بی شســـــتشو پنهان کنند

امروز  تولد  وبلاگمه

باربی  ناز و  کوچک

2 ساله شدی

تولدت  مبارک مبارکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

جان پس از عمری دویدن لحظه ای آسوده بود
عقل، سرپیچیده بود از آنچه دل فرموده بود

عقل با دل روبرو شد صبح دلتنگی بخیر
عقل برمی گشت راهی را که دل پیموده بود

عقل کامل بود، فاخر بود، حرف تازه داشت
دل پریشان بود، دل خون بود، دل فرسوده بود

عقل منطق داشت حرفش را به کرسی می نشاند
دل سراسر دست و پا می زد ولی بیهوده بود

حرف منت نیست اما صد برابر پس گرفت
گردش دنیا اگر چیزی به ما افزوده بود

من کی ام؟ باغی که چون با عطر عشق آمیختم
هر اناری را که پروردم به خون آلوده بود

ای دل ناباور من دیر فهمیدی که عشق
از همان روز ازل هم جرم نابخشوده بود

فاضل نظری

من میتوانم خوب،بد،وفادار،فرشته خو یا شیطان صفت باشم من میتوانم تو رادوست داشته یا از تومتنفر باشم و میتوانم سکوت کنم،نادان ویادانا باشم

چرا که من یک انسانم واینها صفات انسانی است،وتو هم به یاد داشته باش:

من نباید چیزی باشم که تو می خواهی.

من را خودم از خودم ساخته ام،تو را دیگری باید برایت بسازد وتو هم به یاد داشته باش منی که من از خودم ساخته ام،آمال من است.

تویی  که تو از من میسازی ارزوهایت و یا کمبود هایت هستند.

لیاقت انسانها کیفیت زندگی را تعین میکند نه ارزوهایشان و من متعهد نیستم که چیزی باشم که تومی خواهی یا نه، ولی نمی توانی انتخاب کنی که از من  چه می خواهی.

می توانی دوستم داشته باشی همین گونه که هستم،ومن هم.

می توانی از من متنفر باشی به هیچ دلیلی و من هم ،چرا که ما هر دو انسانیم.

این جهان مملو از انسانهاست،پس این جهان می تواند هر لحظه مالک احساسی جدید باشد.

میتوانی برایم به قضاوت بنشینی و حکمی صادر کنی ومن هم،قضاوت و صدور حکم بر عهده نیروی ماورایی خداوندگار است.

دوستانم مرا همین گونه پیدا میکنند ومی ستایند،حسودان از من متنفرنند ولی باز میستایند،دشمنانم کمر به نابودیم بسته اند و هم چنان می ستایندم، 

چرا

که من اگر قابل ستایش نباشم نه دوستی خواهم داشت،نه حسودی و نه دشمنی ونه حتی  رقیبی،من قابل ستایشم توهم.

 یادت باشد اگر چشمت به این دست نوشته افتاد به خاطر بیاوری که انهایی که هرروز میبینی و مراوده می کنی همه انسان  هستند و دارای خصوصیات یک انسان،یا نقابی متفاوت،اما همگی جایزالخطا.

نامت را انسانی باهوش بگذار که انسانها را از پشت نقابهای متفاوتشان بشناسی

و یادت باشد که کاری نه چندان راحت است...

مهاتما گاندی

مردی از اینکه زنش به گربه خانه بیشتر از او توجه میکرد ناراحت بود، یک

روز گربه را برد و چندتا خیابان آنطرف تر ول کرد ولی تا رسید به خانه،

دید گربه زود تر از اون برگشته خونه، این کار چندین دفعه تکرار شد و

مرد حسابی کلافه شده بود.

بالاخره یک روز گربه را با ماشین گرداند، از چندین پل و رودخانه پارک و

غیره گذشت و بالاخره گربه را در منطقه ای پرت و دورافتاده ول کرد. آن

شب مرد به خانه بر نگشت آخرشب زنگ زد و به زنش گفت: اون گربه‌ی

کره خر، خونه هست؟

زنش گفت: آره

مرد گفت: گوشی رو بده بهش، من گم شدم

برگرفته ار وبلاگ:

http://sales.lxb.ir

شرلوک هلمز ، کارآگاه معروف و معاونش واتسون رفته بودند صحرانوردی و شب هم چادری زدند و زیر آن خوابیدند.

نیمه هی شب هلمز بیدار شد و آسمان را نگریست.

بعد واتسون را بیدار کرد و گفت : " نگاهی به بالا بینداز و به من بگو چه می بینی ؟ "
واتسون گفت: "میلیون ها ستاره می بینم. "
هلمز گفت : " چه نتیجه ی می گیری ؟  "
واتسون گفت : " از لحاظ روحانی نتیجه می گیرم که خداوند بزرگ است و ما چقدر در ین دنیا حقیریم .

از لحاظ ستاره شناسی نتیجه می گیرم که زهره در برج مشتری ست ، پس باید اویل تابستان باشد .

از لحاظ فیزیکی نتیجه می گیرم که مریخ در محاذات قطب است ، پس باید ساعت حدود سه نیمه شب باشد . "
شرلوک هلمز قدری فکر کرد و گفت : " واتسون! تو احمقی بیش نیستی! چادر ما را دزدیده اند "‏

درخت خونبار زرآباد در منطقه الموت استان قزوین همه ساله در روز عاشورا عصاره ای تراوش می کند که مانند خون سرخ رنگ است آنچنان که گویی در عاشورا عزادار حسین(ع) است.

به گزارش خبرنگار مهر، در منطقه الموت شرقی استان قزوین در روستای زرآباد درخت چنار قدیمی و تنومندی وجود دارد که با اتفاقی نادر موجب شده تا همه ساله در ماه محرم کانون توجه خیل عزادران حسینی باشد.
درخت زرآباد که به درخت خونبار زرآباد شهره یافته سالهاست که در کنار امامزاده ای قرار دارد و سحرگاه روز عاشورا از تنه آن صمغی به مانند خون جاری می شود که حیرت همگان را برانگیخته است.

دلم گرفته ای دوست! هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم  کجا  من؟
کجا روم، که راهی به گلشنی ندانم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا، من
نه بسته ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج رها رها رها  من
ز من هرآنکه او دور  چو دل به سینه نزدیک
به من هر آنکه نزدیک  از او جدا  جدا  من
نه چشم دل به سویی نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده ام چرا من؟
ستاره ها نهفتم در آسمان ابری
دلم گرفته  ای دوست! هوای گریه با من ...

سیمین بهبهانی